Η λίστα ιστολογίων μου

11/6/15

Δημοπρασίες Ραδιοσυχνοτήτων? Το Δίλημμα

Οι πληροφορίες ότι η νέα μας κυβέρνηση προτίθεται να δημοπρατήσει τις τηλεοπτικές ραδιοσυχνότητες με έφερε με νοσταλγία στα παλιά. Τότε που με βάση τον σχεδιασμό ενός γκουρού της θεωρίας των παιγνίων (δεν ήταν ο Γιάνης) βοηθήσαμε το Ελληνικό δημόσιο να εισπράξει περίπου 1 δισεκατομμύριο ευρώ (το 2001) από την πώληση των δικαιωμάτων χρήσης φάσματος από τους παρόχους κινητής τηλεφωνίας για προσφορά υπηρεσιών 3ης γενιάς. Δύο τουλάχιστον σημαντικά μαθήματα πήρα από την εμπειρία μου αυτή.

Το πρώτο θα μπορούσε να είναι η μαγεία των αγορών. Η δημοπρασία είναι μια αγορά. Είναι μια διαδικασία μέσω της οποίας υλοποιείται στην πράξη η θεωρία της "αοράτου χειρός" του Adam Smith. Δεν ήταν όμως για μένα αυτό το σημαντικό μάθημα. Το ήξερα ήδη (ή ήμουν πεπεισμένος) λίγο πολύ. Το μάθημα ήταν ότι ο γκουρού της θεωρίας παιγνίων που σχεδίασε την δημοπρασία δηλαδή την αγορά (και ο οποίος κέρδιζε το παντεσπάνι του από την δουλειά αυτή) ήταν αδυσώπητος ιδεολογικός εχθρός της Μάργκαρετ Θάτσερ. Συμπέρασμα: Η μαγεία των αγορών είναι τεχνικό θέμα και όχι ιδεολογικό. Οι ομαλά λειτουργούσες αγορές παράγουν πλούτο. Και αντίστροφα οι πολιτισμένες κοινωνίες χρησιμοποιούν με πρώτη προτεραιότητα τις αγορές για να λύσουν συλλογικά προβλήματα κατανομής των πόρων. Η νέα μας διακυβέρνηση φαίνεται να το έχει κατανοήσει. Τους καλοσωρίζουμε στο φιλελεύθερο μέλλον!

Το δεύτερο μάθημα είναι ότι όταν σχεδιάζει κανείς μια δημοπρασία σχεδιάζει (ή επανασχεδιάζει) στην ουσία μια αγορά. Ο σχεδιασμός αυτός έχει στον πυρήνα του μια θεμελιώδη επιλογή. Όσο πιο ανταγωνιστική σχεδιάζει κανείς μια αγορά τόσο μικρότερο τίμημα περιμένει από την δημοπρασία. Η πιο ανταγωνιστική αγορά όμως μεγιστοποιεί μακροπρόθεσμα την γενική ευημερία. Είναι προφανές ότι όταν πωλείς μονοπωλιακά δικαιώματα παίρνεις μεγαλύτερο τίμημα από ότι θα έπαιρνες αν πωλούσες δικαιώματα σε μια ολιγοπωλιακή αγορά. Το πρόβλημα συνεπώς της "πώλησης των ασημικών" στην ¨"σωστή" τιμή είναι πραγματικό αλλά λίγο πιο πολύπλοκο από ότι συχνά νομίζουμε. Θυμάμαι τον περί ου ο λόγος γκουρού να ρωτάει στην αρχή κάθε συνάντησης με τους κυβερνητικούς αρμόδιους : "Ποιός είναι ο στόχος της κυβέρνησης από την δημοπρασία αυτή? Να εισπράξει το μέγιστο δυνατό τίμημα ή να μεγιστοποιήσει την γενική ευημερία?".  Στις πρώτες συναντήσεις έθετε την  ερώτηση φωναχτά, σιγά σιγά όμως το ύψος της φωνής του έπεφτε μέχρι που έγινε ψίθυρος που μόνο εγώ που καθόμουν δίπλα του μπορούσα να ακούσω. Εμείς  όμως θα επαναλάβουμε με όσο πιο δυνατή φωνή μπορούμε το ερώτημα του γκουρού της θεωρίας παιγνίων (που επαναλαμβάνω ΔΕΝ είναι ο Γιάνης). Τι προσπαθεί να μεγιστοποιήσει η νέα διακυβέρνηση από τη δημοπρασία των ραδιοσυχνοτήτων  (ή μάλλον των αδειών περιεχομένου). Το τίμημα των 350 εκατομμυρίων ευρώ πάντως που προυπολογίζουν υποδεικνύει πώληση των ασημικών  σε πολύ χαμηλή τιμή σε όρους γενικής ευημερίας. Είμαστε έτοιμοι να πεισθούμε για το αντίθετο.