Αν δεν Πληρώνουμε το Ρεύμα δεν θα έχουμε Ρεύμα

Μετά από τις πρόσφατες βλάβες και εκτεταμένες διακοπές ρεύματος στην Αττική και στην Ύδρα είδαν το φως της δημοσιότητος στοιχεία που δείχνουν ότι οι επενδύσεις στα δίκτυα από τον ΔΕΔΔΗΕ έχουν μειωθεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια περίπου στο μισό (από 240 εκατομμύρια ευρώ το 2014 στα 140 το 2017). Τα δημοσιεύματα θα ήταν πιο διαφωτιστικά αν παρουσίαζαν παράλληλα τα έσοδα που έχει χάσει η ΔΕΗ από την μη είσπραξη των λογαριασμών και τις ρευματοκλοπές. Όπως είναι γνωστό τα τελευταία χρόνια η ΔΕΗ έχει συσσωρεύσει ληξιπρόθεσμα 2,7 δισεκατομμυρίων ευρώ. Μόνο τα απολεσθέντα έσοδα από ρευματοκλοπές κάθε χρόνο είναι μεγαλύτερα από την μείωση των επενδύσεων στο δίκτυο διανομής.

Το μήνυμα προς τους πολίτες-καταναλωτές θα έπρεπε να είναι  σαφές και δυνατό: Αν δεν πληρώνουμε το ρεύμα δεν θα έχουμε ρεύμα-και αυτό δεν αφορά μόνο τους μπαταξήδες. Αφορά όλους μας. Το μήνυμα αυτό μπορεί να φαινόταν υπερβολικό κάποτε αλλά οι εκτεταμένες και συχνές βλάβες μας το υπενθυμίζουν. Είναι περίεργο όμως ότι ούτε ο ΔΕΔΔΗΕ ούτε η μητρική του ΔΕΗ έκαναν προσπάθεια να περάσουν το μήνυμα. Το ίδιο ισχύει και για τον τύπο και τα ΜΜΕ. Και βεβαίως ούτε οι πολιτικοί, μερικοί από τους οποίους προτίμησαν να κάνουν την μόνη δουλειά που ξέρουν καλά: να δημαγωγήσουν.

Θα μπορούσαν να υπάρξουν ενστάσεις σ' αυτό. Μια θα ήταν η διασκεδαστική γραμμή του ΔΕΔΔΗΕ που ισχυρίστηκε ότι παρά την μείωση των επενδύσεων, η ποιότητα του δικτύου όχι μόνο δεν χειροτέρεψε αλλά βελτιώθηκε. Αυτό σημαίνει ότι οι μισές από τις επενδύσεις που γίνονταν μέχρι το 2014 ήταν άχρηστες. Θα παραδεχθούμε ότι ο ισχυρισμός αυτός περιέχει μια δόση αλήθειας, δεδομένου ότι το επενδυτικό πρόγραμμα της ΔΕΗ (και του ΔΕΔΔΗΕ) είχε παραδοσιακά βασικό στόχο την υποστήριξη των προμηθευτών τους με πρόφαση την εξυπηρέτηση των πελατών της επιχείρισης. Περιτυλιγμένο συνήθως με ένα εθνικό στόχο (να αγοράζουμε ελληνικά, να πέφτουν χρήματα στη  αγορά, να προστατεύσουμε θέσεις εργασίας κλπ). Είναι όμως υπερβολή. 

Η αλήθεια είναι ότι η υποδομή των δικτύων ηλεκτρισμού κατασκευάστηκε στο μεγαλύτερο μέρος της στην εικοσαετία 1955-1975 με τον φθηνότερο δυνατό τρόπο. Έχει δηλαδή παλιώσει και χρειάζεται σημαντικούς πόρους για την σωστή λειτουργία του. Η ορισμός της σωστής λειτουργίας είναι απόφαση οικονομικής πολιτικής η οποία και καθορίζει σε μεγάλο βαθμό το κόστος του. Αυτή την στιγμή το ελληνικό σύστημα διανομής είναι σε επίπεδο ποιότητος το χειρότερο μεταξύ των χωρών της ΕΕ αν εξαιρέσει κανείς τις χώρες μέλη του πρώην  ανατολικού μπλόκ. Δεν έχουμε καταφέρει ούτε να εφαρμόσουμε τον στοιχειώδη μηχανισμό ελέγχου της ποιότητος που θα έπρεπε να περιλαμβάνεται στον επί 15ετία σχεδιαζόμενο Κώδικα Διαχείρισης Δικτύου Διανομής (ο οποίος σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες περιλαμβάνει κίνητρα - αντικίνητρα στον διαχειριστή για την επίτευξη στόχων ποιότητας εξυπηρέτησης). Σε κάθε περίπτωση υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να χρειάζεται σημαντική αύξηση στις χρεώσεις δικτύου (που είναι οι μισές από ότι στην Γερμανία παραδείγματος χάριν) αν θέλουμε να έχουμε ποιότητα μέσου όρου της ΕΕ.

Το πιο σημαντικό όμως είναι να μαζεύουμε τα χρήματα. Γιατί χωρίς χρήματα δεν θα έχουμε ρεύμα. Η αλλιώς : όσο λιγότερα χρήματα δίνουμε για το ρεύμα, τόσο λιγότερο ρεύμα θα έχουμε.