Ένας μέσος οικιακός καταναλωτής στη Ελλάδα (περίπου 3,500 κιλοβατώρες τον χρόνο) πληρώνει συνολικά για ρεύμα περίπου 650 ευρώ τον χρόνο. Από αυτά τα μισά περίπου είναι το "ανταγωνιστικό" κομμάτι, όπου έχει την επιλογή 15 προμηθευτών και τα άλλα μισά είναι το "ρυθμιζόμενο" κομμάτι που ο προμηθευτής είναι πρακτικά ένας: το ελληνικό κράτος.
Στο ανταγωνιστικό κομμάτι μπορεί να πετύχει μείωση της ετήσιας δαπάνης κατά περίπου 70 ευρώ τον χρόνο. Είναι εύκολο να το διαπιστώσει μπαίνοντας στο allazorevma.gr.
Με το "ρυθμιζόμενο¨ κομμάτι τι γίνεται; Ο μόνος τρόπος να το επηρεάσει είναι η ψήφος του. Να την δώσει σε αυτόν που θα υποσχεθεί (και θα υλοποιήσει) μείωση της δαπάνης για "ρυθμιζόμενα" σε ποσό ανάλογο της ελεύθερης αγοράς.
Γίνεται; Βεβαίως γίνεται με δύο απλούς τρόπους
- Μείωση για τους οικιακούς πελάτες του συντελεστή ΦΠΑ από το 13% στο 6% - ο ηλεκτρισμός είναι βασικό "κοινωνικό" αγαθό - δεν είναι έτσι; Η μείωση αυτή σημαίνει μείον 34 ευρώ τον χρόνο για τον καταναλωτή.
- Μείωση κατά 50% του ποσού που χρεώνεται για την παραγωγή από Ανανεώσιμες Πηγές (το περίφημο ΕΤΜΕΑΡ). Η μείωση αυτή θα έδινε εξοικονόμηση 43 ευρώ τον χρόνο.
Σύνολο 77 ευρώ τον χρόνο. Με δύο απλές κινήσεις και το κράτος ισοφαρίζει την εξοικονόμηση που παρέχει η ελεύθερη αγορά (και διπλασιάζει το όφελος για τους οικιακούς καταναλωτές) . Έχουμε τις προεκλογικές εξαγγελίες. Απομένει να βρούμε το κόμμα.
Σημείωση: Τα παραπάνω είναι γραμμένα με προφανή χιουμοριστική διάθεση αλλά ας σημειώσουμε ότι α) Η μείωση του ΦΠΑ θα κοστίσει περίπου 140 εκατομμύρια δηλαδή το 2% των συνολικών εσόδων του ΦΠΑ β) Η μείωση του ΕΤΜΕΑΡ δεν θα στοιχίσει τίποτα (ο σχετικός λογαριασμός έχει πλεόνασμα - το πολύ να χρειαστεί να συνεισφέρουν οι παραγωγοί ΑΠΕ το κάτι τις γ) Αυτά που στην Ελλάδα ακούγονται ως ανέκδοτα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι πραγματικές υποσχέσεις στα προεκλογικά προγράμματα σοβαρών κομμάτων.
