Οι Πάροχοι Ρεύματος είναι έμποροι. Δεν διαφέρουν κατ΄αρχήν από αυτούς που δραστηριοποιούνται σε όλες τις άλλες αγορές αγαθών και υπηρεσιών. Οπως όλοι οι έμποροι κερδίζουν από την επιτυχία τους (ή όχι) στο να συνδυάζουν τις δυνατότητες των παραγωγών με τις προτιμήσεις των καταναλωτών. Οι καταναλωτές επιλέγουν τον τόπο, τον χρόνο και την ποσότητα του αγαθού. Ο έμπορος φροντίζει να ομαδοποιήσει και ομαλοποιήσει σε χρόνο και ποσότητες την ζήτηση αυτή για τον παραγωγό. Για αυτό δημιουργεί αποθέματα. Αναλαμβάνοντας τον κίνδυνο να του μείνουν στο ράφι.
Το ρεύμα όμως δεν αποθηκεύεται με οικονομικό τρόπο (τουλάχιστον προς το παρόν). Οπότε θα πει κανείς ότι η δουλειά είναι ευκολότερη αφού δεν αναλαμβάνει τον κίνδυνο των αποθεμάτων. Δυστυχώς (για τον έμπορο ρεύματος) αυτό δεν είναι σωστό. Γιατί ταύτιση της ζήτησης και της προσφοράς ανά πάσα στιγμή σημαίνει ότι η τιμή του προιόντος μεταβάλλεται ταχύτατα για να επιτευχθεί η ισορροπία - μπορεί ακόμα και να τριπλασιαστεί μέσα σε μία ημέρα.
Αυτή την μεταβλητότητα της τιμής παραγωγού δεν μπορεί εύκολα να την περάσει στον καταναλωτή/πελάτη του ο έμπορος ρεύματος Ο καταναλωτής θέλει σταθερή τιμή. Στην πραγματικότητα ακριβώς αυτό συμβαίνει στον κλάδο του ηλεκτρισμού. Από την αρχή της ύπαρξής του οι έμποροι μετατρέπουν το μεταβλητό κόστος παραγωγής σε σταθερή τιμή χρέωσης για τους καταναλωτές.Και αυτή είναι η βασική τους δουλειά.Γι αυτό δικαιούνται να εισπράττουν το μεγαλύτερο κομμάτι του περιθωρίου κέρδους τους. Γιατί αντί να αναλαμβάνουν κίνδυνο αποθεμάτων, όπως οι άλλοι έμποροι, αναλαμβάνουν κίνδυνο τιμής.
Αγορές στις οποίες οι έμποροι ρεύματος μεταφέρουν το κίνδυνο αυτό στους καταναλωτές και μάλιστα στα μουλωχτά δεν κάνουν την δουλειά τους σωστά (Ναι σωστά μαντέψατε με τις περίφημες "ρήτρες οριακής τιμής")
