ΕΤΜΕΑΡ ή Χρέωση Δικτύου;

Σε προηγούμενο σημείωμα παρουσιάσαμε υπολογισμό σύμφωνα με τον οποίο ένας μέσος Έλληνας καταναλωτής ηλεκτρικού ρεύματος πληρώνει περίπου 100 ευρώ τον χρόνο (περιλαμβάνεται ο ΦΠΑ) για το δίκτυο που μεταφέρει το ρεύμα από τους σταθμούς παραγωγής μέχρι το σπίτι του και το ίδιο ποσό (100 ευρώ τον χρόνο) για να παράγεται το 20% του ρεύματος που καταναλώνει από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Τι αγοράζουν οι καταναλωτές με τα ποσά αυτά; Στην περίπτωση του δικτύου πληρώνουν για να έχουν ρεύμα εκεί που το θέλουν - στο σπίτι τους. Επίσης για να έχουν ασφαλή και όσο το δυνατόν αδιάλειπτη παροχή ρεύματος. Αν δεν πληρωθούν λοιπόν τα 100 ευρώ, δεν υπάρχει προσφορά ρεύματος ή υπάρχει εξυπηρέτηση χαμηλής ποιότητας.

Τι αγοράζουν οι καταναλωτές με τα 100 ευρώ τον χρόνο που δίνουν για την παραγωγή από τις ΑΠΕ; Εδώ τα πράγματα είναι λίγο πιο "θολά". Θεωρητικά θα μπορούσε να πεί κανείς ότι αγοράζουν ένα είδος ασφάλειας έναντι των καταστροφών που θα επέλθουν στα επόμενα 100 χρόνια από την κλιματική αλλαγή. Πάντως, αν δεν πληρωθούν τα 100 ευρώ, υπάρχουν διαθέσιμες άλλες πηγές ενέργειας που μπορούν να υποκαταστήσουν τις ΑΠΕ και μάλιστα με πολύ χαμηλότερο κόστος. 

Μπορούμε όμως ακόμα καλύτερα. Αν δεν πληρωθούν τα 100 ευρώ αλλά τα μειώσουμε δραστικά (κατά 80% για παράδειγμα), οι παραγωγοί των ΑΠΕ, ενεργώντας ορθολογικά, θα συνεχίσουν να παράγουν στη τιμή που θα τους ορίσουμε. Αυτό γιατί ακόμα και ένα ευρώ έσοδο πάνω από τα τοκοχρεωλύσια που τυχόν πληρώνουν για την επένδυση που έκαναν είναι καθαρό κέρδος. Καταλήγουμε έτσι και με την πίτα ολόκληρη (πράσινη ενέργεια) και τον σκύλο χορτάτο (μείωση της οικογενειακής δαπάνης για ρεύμα).

Νομίζουμε ότι ένας ριζοσπάστης (και λίγο πονηρός) πολιτευτής θα μπορούσε να κατανοήσει την λογική αυτή και να την κάνει προεκλογικό σύνθημα- μαζί με την υπόσχεση για μείωση του ΦΠΑ στο ρεύμα στο 6% (άλλα 100 ευρώ μείωση τον χρόνο στην οικογενειακή δαπάνη). Το ρεύμα είναι κοινωνικό αγαθό, δεν είπαμε;