Διαβάζοντας το νέο βιβλίο της Τζίνη μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι διάβασα το "τέλειο" βιβλίο. Όχι δεν εννοώ το πιο εντυπωσιακό ή το πιο εμπνευσμένο ή το πιο πρωτότυπο που έχω διαβάσει αν και σίγουρα είναι λίγο από όλα αυτά. Εννοώ ότι θαύμασα (ακόμα μια φορά γιατί δεν είναι το πρώτο της) το - σχεδόν εφηβικό - θάρρος την αποφασιστικότητα και την ικανότητά της να ανυψώνει τις ιστορίες της στο ανώτερο δυνατό επίπεδο - το ιδανικό, το "τέλειο".
Οι ήρωες είναι "τέλειοι". Όμορφοι, έξυπνοι και ενθουσιώδεις οι νέοι, σοφοί και καλοκάγαθοι οι πιο ηλικιωμένοι. Οι διάλογοι δεν είναι ρεαλιστικοί. Η Τζίνη δεν ενδιαφέρεται να μας μεταφέρει την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων - και μάλιστα στην πιο χυδαία και αποκρουστική μορφή της όπως είναι της μόδας. Οι ήρωες της δεν μιλούν όπως οι κοινοί θνητοί - μιλούν και εκφράζουν τις απόψεις και τα συναισθήματά τους όπως θα έπρεπε να μιλούν και να εκφράζονται. Οι διάλογοι είναι όπως θα έπρεπε να είναι, η ερωτική συνεύρεση (περισσότερες από μια) διεκπεραιώνεται όπως ακριβώς ονειρευόμαστε όλοι και όλες - ιδιαίτερα όσες ανήκουμε στο ασθενές φύλο- ότι θα έπρεπε να διεκπεραιώνεται. Οι προθέσεις όλων είναι ευγενικές και τίμιες, ακόμα και όταν οι πράξεις τους ή οι συμβουλές τους αποδεικνύονται ατελέσφορες ή καταστροφικές. Και όταν η μοίρα χτυπά τους πρωταγωνιστές με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, αντιδρούν με "τέλειο" τρόπο. Όχι ορθολογικό, όχι συνηθισμένο, όχι "εύκολο" αλλά απόλυτα ασυμβίβαστο.
Η Τζίνι είναι σε καλή παρέα βαδίζοντας στα χνάρια του Φιλοσόφου (με Φ κεφαλαίο) που ορίζει την τραγωδία (και γιατί όχι την νουβέλα ή το μυθιστόρημα) ως "μίμηση πράξεως σπουδαίας και τελείας" και μάλιστα "ηδυσμένω λόγω" που οδηγεί σε "κάθαρσιν"*. Πιστέψτε με - το "Αλάθητο Ενστικτο" οδηγεί σε κάθαρση.
Κάθε βιβλίο είναι συνεισφορά στον κόσμο των ανθρώπινων σκέψεων και ιδεών - που υπάρχει πέραν του φυσικού κόσμου και πέραν του κόσμου των ανθρώπινων αισθήσεων - λέει ένας άλλος φιλόσοφος**. Και είναι τόσο υπαρκτός αυτός ο τρίτος κόσμος (ισχυρίζεται ο φιλόσοφος) που αν οι δυο άλλοι καταστραφούν, οι επιζώντες μπορούν να τους φτιάξουν από την αρχή αν σωθούν μόνο τα βιβλία. Η Τζίνη συνεισφέρει ακόμα ένα βιβλίο στον κόσμο αυτό. Γι' αυτό την θαυμάζουμε και την ευχαριστούμε.
*«ἔστιν οὖν τραγῳδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι᾽ ἀπαγγελίας, δι᾽ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν.»
** Karl Popper