Το κόστος παραγωγής του ηλεκτρικού ρεύματος αλλάζει από ώρα σε ώρα και βέβαια από μήνα σε μήνα. Οι καταναλωτές όμως έχουν τις δικές τους προτιμήσεις. Μερικοί προτιμούν σταθερές τιμές για να μην έχουν εκπλήξεις στον προϋπολογισμό τους. Άλλοι δεν ενοχλούνται από τις μεταβολές - ίσως γιατί προβλέπουν ότι οι τιμές θα μειωθούν. Ο ενδιάμεσος (έμπορος/προμηθευτής) προσπαθεί να συμβιβάσει τις προτιμήσεις όλων αναλαμβάνοντας μέρος του κινδύνου. Αυτή είναι άλλωστε η δουλειά του. Πως γίνεται αυτό στις πολιτισμένες χώρες της Δύσης; Συνοπτικά ως εξής:
Όλοι οι καταναλωτές βρίσκονται κατ' αρχήν (default) σε ένα τυποποιημένο συμβόλαιο με μεταβλητή τιμή που προσφέρουν εθελοντικά όλοι οι προμηθευτές αλλά υποχρεωτικά ο τυχόν δεσπόζων από αυτούς. Η τιμή αλλάζει κάθε μήνα και ο έμπορος ανακοινώνει τη αύξηση/μείωση 30 μέρες πιο πριν. Ο καταναλωτής μπορεί να φύγει από το μεταβλητό αυτό τιμολόγιο όποτε θελήσει χωρίς καμία ποινή.
Εναλλακτικά, ο καταναλωτής επιλέγει τιμολόγιο με σταθερή τιμή (κι όταν λέμε σταθερή εννοούμε χωρίς ρήτρες κλπ). Το τιμολόγιο αυτό έχει κατ΄ανάγκη συγκεκριμένη διάρκεια και μπορεί να προβλέπει ποινή πρόωρης αποχώρησης. Η τιμή του τιμολογίου αυτού είναι συνήθως χαμηλότερη από αυτή του μεταβλητού επειδή ακριβώς είναι πιο δεσμευτικό για τον καταναλωτή. Όταν το συμβόλαιο με την σταθερή τιμή λήξει, ο καταναλωτής μεταπίπτει στο τυποποιημένο μεταβλητό αν δεν επιλέξει (από τον ίδιο ή άλλο προμηθευτή) ένα νέο σταθερό συμβόλαιο.
Τα παραπάνω σημαίνουν ότι στην ελληνική λιανική αγορά ρεύματος τα κάνουμε όλα αντίθετα. Ίσως και καλύτερα (πάντως πιο διασκεδαστικά) από τους ... κουτόφραγκους - ποιος ξέρει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου