Η λίστα ιστολογίων μου

20/11/11

Μια εκτίμηση της «οικονομικής» αξίας της φωτοβολταικής παραγωγής (που μπορεί να οδηγήσει σε «παράξενες συμμαχίες»)


Σε συνέχεια προηγουμένου σημειώματος, όπου με αμερικανική βοήθεια (δηλαδή τεχνογνωσία απο τον κύριο Severin Borenstein καθηγητή του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας) υπολογίσαμε το κόστος παραγωγής της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται απο μια φωτοβολταική εγκατάσταση ισχύος 10 ΚW (στην Ελλάδα), με την  μορφή του πραγματικού ομαλοποιημένου (“levelized”) κόστους, προχωράμε στο παρόν σημείωμα να αναζητήσουμε την οικονομική αξία της παραγωγής αυτής. Υπενθυμίζουμε ότι η δική μας εκτίμηση ανεβάζει τό κόστος αυτό στα 18,5 λεπτά την κιλοβατώρα ή 185 ευρώ την μεγαβατώρα.


Πριν προχωρήσουμε, δύο λόγια σχετικά με το ομαλοποιημένο κόστος. Τυχαίνει να είναι συγχρόνως η τιμή της παραγόμενης ενέργειας (σε πραγματικούς όρους) που οδηγεί τον παραγωγό στο νεκρό σημείο με όρους παρούσας αξίας (break even point in net present value terms). Η, με άλλα λόγια, στο σημείο που τα έσοδα απο την παραγωγή είναι ίσα με το ελάχιστο επίπεδο που θα απαιτούσε ένας παραγωγός για να επενδύσει στη  φωτοβολταική εγκατάσταση (χωρίς επιδότηση).

Αυτά τα έσοδα ο παραγωγός πρέπει να τα αντλήσει πουλώντας την παραγωγή του στην αγορά. Για να υπολογίσουμε την αξία αυτής της παραγωγής, (ακολουθώντας πάντα την  μεθοδολογία του Αμερικανού επιστήμονα που μπορεί κανείς να δεί κατεβάζοντας το σχετικό paper απο εδώ) προσποιηθήκαμε ότι στην Ελλάδα υπάρχει ελεύθερη αγορά στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Κάναμε συνεπώς μια προσομοίωση πώλησης στον ΔΕΣΜΗΕ της πραγματικής παραγωγής μιας φωτοβολταϊκής εγκατάστασης 10 KW στις οριακές τιμές συστήματος μιας συγκεκριμένης ετήσιας περιόδου (Οκτώβριος ‘10 - Οκτώβριος ‘11). Με την προσομοίωση αυτή προσπαθήσαμε να αποδώσουμε στην φωτοβολταϊκή παραγωγή το πλεονέκτημα του ότι παρέχεται (εγχύεται) στο δίκτυο σε ώρες που η οριακή τιμή είναι υψηλή. Πράγματι, η μέση αξία που υπολογίσαμε, που είναι περίπου 62 ευρώ την μεγαβατώρα,  είναι σημαντικά μεγαλύτερη απο την μέση οριακή τιμή του συστήματος την ίδια περίοδο (που ήταν περίπου 53 ευρώ/MWh).

Δεν σταματήσαμε όμως εκεί. Σε επόμενα βήματα διορθώσαμε την τιμή αυτή αγοράς  των 62 ευρώ/MWh (με σωρευτικές αυξήσεις) με τους εξής τρόπους:

  • Αυξήσαμε την τιμή κατά 6% ώστε να ληφθεί υπόψη ότι η οριακή τιμή όπως υπολογίζεται απο τον ΔΕΣΜΗΕ περιλαμβάνει την εισφορά των ΑΠΕ με μηδενική τιμή. Φθάσαμε έτσι στα 66 ευρώ/ΜWh.
  • Προσθέσαμε μια επιβάρυνση της οριακής τιμής για την αγορά δικαιωμάτων εκπομπής διοξειδίου του άνθρακος σε ποσό που αντιστοιχεί στο μείγμα της παραγωγής στο ελληνικό σύστημα και με τιμή τριπλάσια απο αυτή στη οποία έγιναν πρόσφατες συναλλαγές (30 ευρώ τον τόνο). Φθάσαμε έτσι στά 85,4 ευρώ/MWh.
  • Τέλος επιβάλαμε μια πρόσθετη αύξηση 10% για να δώσουμε στην φωτοβολταική παραγωγή το πλεονέκτημα της τοπικά κατανεμημένης παραγωγής και κατανάλωσης, συνεπώς της αποφυγής των απωλειών του δικτύου μεταφοράς και διανομής. Το 10% είναι σχετικά υψηλό αλλά δίκαιο γιατί ακριβώς η παραγωγή των φωτοβολταικών γίνεται σε ώρες αιχμής και συνεπώς μεγαλύτερων  απωλειών.

Το τελικό αποτέλεσμα του υπολογισμού μας δίνει μια τιμή («τροποποιημένη» οικονομική αξία) ίση με 94 ευρώ την μεγαβατώρα που είναι περίπου το 50% του ομαλοποιημένου κόστους.  Η αξία αυτή των 94 περίπου ευρώ (ή μάλλον η μεθοδολογία  με την οποία υπολογίζεται) είναι αυτή στην οποία, κατά την γνώμη μας, πρέπει να αναφέρεται οποιαδήποτε συζήτηση για “Grid Parity”.

Μια σημαντική επιφύλαξη σχετικά με τους παραπάνω υπολογισμούς αφορά την λειτουργία της αγοράς στην Ελλάδα. Πέρα όμως απο αυτό, υπάρχει τουλάχιστον ένας ακόμα λόγος για τον οποίο η τιμή που υπολογίσαμε υποτιμά την  πραγματική αξία της προσφερόμενης ενέργειας. Ο λόγος αυτός είναι ότι η οριακή τιμή του συστήματος και ιδιαίτερα στις ώρες αιχμής δεν περιλαμβάνει το κόστος των επικουρικών υπηρεσιών/διαθεσιμότητος ισχύος. Οι επικουρικές υπηρεσίες αποτελούν μονοπώλιο της ΔΕΗ. Αν  η σχετική αμοιβή της ΔΕΗ καταλογιζόταν στις ώρες αιχμής, όπως είναι οικονομικά ορθό, η οριακή τιμή του συστήματος θα ήταν πολύ μεγαλύτερη απο αυτή που καταγράφεται στα στοιχεία του ΔΕΣΜΗΕ.

Ένα πρώτο συμπέρασμα :  τα «φυσικά»* συμφέροντα της Φωτοβολταικής παραγωγής συμβαδίζουν με το άνοιγμα (μάλλον την δημιουργία) της αγοράς επικουρικών υπηρεσιών, την απόκριση ζήτησης (demand response), την δυναμική τιμολόγηση, το έξυπνο δίκτυο και τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Αλλά για αυτά σε επόμενα σημειώματα.

*«Φυσικά» συμφέροντα είναι αυτά που οδηγούν σε αμοιβαία ωφέλιμη ισορροπία («Win-win» όπως λέμε στα νεοελληνικά, η Pareto improvement όπως λένε οι οικονομολόγοι)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου