Η λίστα ιστολογίων μου

10/6/11

Ιδέες για πώληση ασημικών. Το δίκτυο της ΔΕΗ

Η Ελλάδα πρέπει να πωλήσει ασημικά ύψους 50 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ενα απο αυτά είναι η ΔΕΗ. Απο ότι γράφεται στο τύπο, έχει αποφασισθεί να πωληθούν λιγνιτικά εργοστάσια έτσι ώστε να επιτευχθούν δύο στόχοι:

· Να περιορισθεί το μερίδιο αγοράς της ΔΕΗ στην παραγωγή και εμπορία του ρεύματος πράγμα που αναμένεται να οδηγήσει σε αύξηση του ανταγωνισμού.

· Να υπάρξει η αναμενόμενη εισροή στα ταμεία του ελληνικού κράτους.

Οι δύο αυτοί στόχοι είναι συνήθως αντικρουόμενοι. Οταν κανείς πουλά ένα περιουσιακό στοιχείο, το πουλά ακριβότερα άν αυτό χρησιμοποιηθεί σε ένα περιβάλλον περιορισμένου ανταγωνισμού. Αυτό σημαίνει ότι εισπράττει σήμερα ένα μεγαλύτερο ποσό αγνοώντας την αύξηση της γενικής ευημερίας που θα πρόσφερε μια αύξηση του ανταγωνισμού στο μέλλον. Η απόφαση συνεπώς είναι προς την σωστή κατεύθυνση, ίσως γιατί δεν είναι στο χέρι των πολιτικών να την πάρουν, σε αντίθεση με την προηγούμενη ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ που έγινε με εισπρακτικούς σκοπούς και ωφελημένους όλους εκτός απο τους έλληνες φορολογούμενους και καταναλωτές ρεύματος, πράγμα που πρέπει να παραδεχθούμε ότι αποτελεί τεράστια πολιτική “επιτυχία” σε διεθνές επίπεδο (ποιός την πιστώνεται και ποιοί ωφελήθηκαν άλλη φορά).

Υπάρχει όμως και ένα άλλο περιουσιακό στοιχείο της ΔΕΗ που πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί σε πρώτη προτεραιότητα ώστε να επιτευχθεί ευκολότερα και ο δεύτερος στόχος (εισροή στα ταμεία)[1]. Αυτό είναι το δίκτυο. Ιδανικά μάλιστα θα έπρεπε να ιδιωτικοποιηθεί αφού πρώτα διασπασθεί σε 5-7 (γεωγραφικά ορισμένες) ανεξάρτητες επιχειρήσεις. Οι κυριότεροι λόγοι είναι:

· Η αξία του δικτύου είναι μεγάλη (τουλάχιστο το 30% της αξίας της ΔΕΗ) γιατί όντας φυσικό μονοπώλιο, δηλαδή επιχείριση που δρά για λόγους “αντικειμενικούς” σε συνθήκες χαμηλού ανταγωνισμού, θα πωληθεί σε πολύ καλή τιμή. Καλό θα ήταν (αλλά όχι αναγκαίο τουλάχιστον όσον αφορά την τιμή πώλησης) να υπάρχει ένα ισχυρό και διαφανές ρυθμιστικό καθεστώς (“Κώδικας Διαχείρισης Δικτύου”, που αναμένεται για την “δημόσια” ΔΕΗ εδώ και πολλά χρόνια)

· Το δίκτυο είναι η δραστηριότητα της ΔΕΗ όπου εργάζεται το 50% του προσωπικού της και έχει την μεγαλύτερη ανάγκη (και ευκαιρία) εξορθολογισμού.

· Η ιδιοκτησία του δικτύου απο ανεξάρτητη οντότητα είναι βασική προυπόθεση για την ομαλή λειτουργία του ανταγωνισμού στην αγορά παραγωγής και εμπορίας ηλεκτρισμού.

· Η διάσπαση του δικτύου σε ανεξάρτητες εταιρείες θα βοηθήσει στην εφαρμογή στοιχειώδους (σκιώδους) ανταγωνισμού μεταξύ τους (yardstick competition).

Αν αυτό θυμίζει κάτι σε κάποιους έχουν δίκιο. Πρόκειται για το μοντέλο της Μ. Βρεττανίας επι Θάτσερ. Η ιδιωτικοποίηση στην Μεγάλη Βρεττανία (το 1989) ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένη κυρίως στα δίκτυα. Μείωσε στο μισό το απασχολούμενο προσωπικό στον κλάδο του ηλεκτρισμού σε μια δεκαετία (χωρίς απολύσεις!), έκανε πλούσιους τους μετόχους των εταιρειών (που ήταν απλοί άνθρωποι , ο “Sid”), μείωσε δραματικά το κόστος διανομής του ρεύματος χωρίς να μειώσει την ποιότητα τεχνικής εξυπηρέτησης και επέτρεψε στον Blair μόλις ανέλαβε την εξουσία να επιβάλει (συμβαίνουν και στην Εσπερία) έκτακτη εισφορά στα κέρδη των εταιρειών διανομής που είχαν φθάσει σε σημείο προκλητικό, παρά την συνεχή μείωση των τιμών τους.[2]

Με την ευκαρία, αυτό κάνουν οι Τούρκοι. Το δίκτυο διανομής στην Τουρκία έχει χωριστεί σε 21 εταιρείες πολλές απο τις οποίες έχουν ήδη πουληθεί σε ξένους. ΅Ενας απο αυτούς είναι η Verbund που μόλις πρόσφατα έφυγε απο την Ελλάδα.



[1] Η λογιστική αξία της παραγωγής της ΔΕΗ είναι περίπου ίση με την αξία του δικτύου διανομής. (Γύρω στα 4 δισ. ευρώ) Αρα τo 20% της λογιστικής αξίας της παραγωγής της ΔΕΗ είναι περίπου 800 εκατ ευρώ και το σύνολο του δικτύου (100%) έχει αξία περίπου 4,2 δισ ευρώ

[2] Η Θάτσερ δεν τα έκανε όλα σωστά. Αλλά ότι έκανε λάθος ήταν αντίθετο στο ένστικτό της υπέρ της ελεύθερης αγοράς, κυρίως στο θέμα των πυρηνικών εργοστασίων τα οποία προστάτευσε για λόγους “στρατηγικούς”

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου