Τα φωτοβολταικά πλαίσια της σημερινής τεχνολογίας συλλέγουν τις ακτίνες του ορατού φάσματος του ηλιακού φωτός και μετατρέπουν την ενέργειά τους σε ηλεκτρική με απόδοση που κυμαίνεται γύρω στο 20%. Αλλά περίπου το 40% της ενέργειας που μας στέλνει ο ήλιος βρίσκεται στο μη ορατό - υπέρυθρο τμήμα του φάσματος. Κάτι τύποι στο ΜΙΤ των ΗΠΑ προσπαθούν να "απομαστεύσουν" και το κομμάτι αυτό της ηλιακής ενέργειας. Δημοσίευσαν πρόσφατα σχετικά αποτελέσματα στο επιστημονικό περιοδικό Advanced Materials.
Οι επιστήμονες ξέρουν ότι, όπως οι ακτίνες του ορατού φάσματος διεγείρουν ηλεκτρόνια στο πυρίτιο, οι υπέρυθρες ακτίνες κάνουν το ίδιο σε carbon nanotubes (μικροσκοπικούς κυλίνδρους που τα τοιχώματά τους είναι λεπτές στρώσεις άνθρακα). Η επιτυχία των επιστημόνων του ΜΙΤ είναι ότι κατόρθωσαν να εφεύρουν ένα τρόπο κατασκευής ώστε το υλικό αυτό να είναι σταθερό και να επικάθεται στη επιφάνεια του πλαισίου. Η απόδοση του υλικού αυτού σήμερα είναι μόλις 0,1% (δηλαδή μετατρέπει μόνο το 0,1% της ενέργειας των υπέρυθρων σε ηλεκτρική ενέργεια). Αυτό όμως δεν απογοητεύει τους ερευνητές γιατί και η υπάρχουσα τεχνολογία είχε ξεκινήσει απο τα ίδια χαμηλά επίπεδα. Αντίθετα τους ενθουσιάζει το γεγονός ότι το νέο αυτό υλικό είναι τελείως διαφανές στο ορατό φάσμα. Μπορεί συνεπώς να "στρωθεί" πάνω στο συμβατικό πυρίτιο χωρίς να επηρεάσει καθόλου την δική του απόδοση - να συνεργασθεί δηλαδή μαζί του με πλήρως συμπληρωματικό τρόπο αυξάνοντας την συνολική απόδοση του πλαισίου! Είμαστε λοιπόν στο 20,1% με στόχο το 35%. Πόσο γρήγορα θα γίνει αυτό? Βάζουμε στοίχημα ότι θα γίνει πριν το ελληνικό κράτος αποφασίσει τελικά πότε το ηλεκτρικό δίκτυο είναι κορεσμένο απο φωτοβολταικά. Τότε που δεν θα χρειάζεται πια το δίκτυο (και θα πρέπει να βρούμε ποιός θα το πληρώνει...)
Το σημείωμα αυτό αποτελεί σύνοψη μεταφρασμένη ελεύθερα στα ελληνικά άρθρου που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Economist της 1ης Σεπτεμβρίου 2012 με τίτλο 'Catching a few more rays".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου