Οι πρώτες δημοπρασίες διακοπτόμενου φορτίου διεξήχθησαν με διαφάνεια και αποτελεσματικότητα απο τον ΑΔΜΗΕ τις προηγούμενες μέρες. Συνολικά μοιράστηκαν περίπου 20 εκατομμύρια ευρώ (σε ετήσια βάση) στην βαριά μας βιομηχανία για να αγοραστούν απο αυτήν 1.000 ΜW βραχυπρόθεσμης εφεδρείας με την μορφή απόκρισης ζήτησης σε μέση τιμή 20.000 ευρώ το MW (10.000Χ500+30.000Χ500). Απο αυτά περίπου το 15% (2.850.000 ευρώ) το πήρε η Αλουμίνιον της Ελλάδος που κυριάρχησε στην μία απο τις δύο δημοπρασίες (285 MW στα 500 που δόθηκαν).
Ενα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι η Αλουμίνιον της Ελλάδος πήρε το σύνολο της ισχύος που ζητούσε με προσφορά αξίας 1 ευρώ! Προσέφερε δηλαδή στον ΑΔΜΗΕ την δυνατατότητα να μειώσει μετά απο εντολή του την ζητούμενη ισχύ των εγκαταστάσεών της κατά 285 Μεγαβάτ (με μικρή προειδοποίηση) έναντι αμοιβής 1 μόνον ευρώ το Μεγαβάτ. Τελικά βέβαια η ΑτΕ δεν θα εισπράξει 1 ευρώ αλλά 10,000 ευρώ το ΜW ετησίως. Αυτό γιατί σύμφωνα με τους κανόνες της δημοπρασίας ο προσφέρων δεν εισπράττει το ποσό της δικής του προσφοράς αλλά της οριακής προσφοράς. Πράγματι στην σχετική δημοπρασία η τιμή έφθασε, με προσφορές άλλων βιομηχανιών, το ποσό των 10.000 ευρώ/MW. Αν δεν υπήρχαν αυτές οι μεγαλύτερες προσφορές η ΑτΕ διέτρεχε τον κίνδυνο να μείνει με την υποχρέωση παροχής υπηρεσιών διακοψιμότητος έναντι 1 ευρώ την μεγαβατώρα.
Αυτό το θεματάκι, που δημιουργεί κινδύνους (αλλά και λανθασμένες εντυπώσεις) τόσο για τον ΑΔΜΗΕ όσο και για τους συμμετέχοντες στην διαδικασία, θα μπορούσε να λυθεί αν ο ΑΔΜΗΕ τροποποιούσε την μέθοδο δημοπρασίας. Θα μπορούσε δηλαδή να χρησιμοποιήσει μια μέθοδο κατά τη οποία οι συμμετέχοντες θα εισέπραταν την προσφορά τους (pay as you bid). Ενας κύριος Lawrence Ausubel έχει σχεδιάσει μια τέτοια μέθοδο δημοπρασίας όπου ο δημοπρατών ανεβάζει τη τιμή σε τακτά διαστήματα (με ρολόι) και οι συμμετέχοντες απαντούν με ποσότητες για κάθε τιμή. Στις χαμηλές ποσότητες η ζήτηση υπερβαίνει την προσφορά οπότε ο δημοπρατών συνεχίζει να ανεβάζει την τιμή μέχρι οι ποσότητες που ζητούνται να γίνουν ίσες με αυτές που προσφέρονται. Τότε τελειώνει η δημοπρασία και ο κάθε συμμετέχων παίρνει την ποσότητα που πρόσφερε στην τιμή αυτή. (Καλυτερα θα ήταν τα 500 MW της προσφοράς να κατανέμοντο σε (για παράδειγμα) 100 πακέτα των 5, οπότε και οι προσφορές θα αφορούσαν αριθμό πακέτων. Μάλιστα αυτός ο τύπος της δημοπρασίας θα μπορούσε να χωρέσει σε μια διαδικασία και τους δύο τύπους διακοψιμότητος γιατί δουλεύει και με ανόμοια "πακέτα").
Με τον τρόπο αυτό όλοι πληρώνουν ακριβώς την προσφορά τους η οποία μάλιστα δεν αφορά τιμή αλλά ποσότητα. Δεν δημιουργούνται εντυπώσεις - ούτε καν λανθασμένες.
Διόρθωση: Προφανώς η δημοπρασία που προτείνεται θα ξεκινά από μια υψηλή τιμή (πχ τα 50,000/ΜW/χρόνο) και θα κατεβαίνει με το ρολόι.
ΑπάντησηΔιαγραφή