Οι εναλλακτικοί πάροχοι ρεύματος στην Ελλάδα, πρωτοτυπώντας και πρωτοπορώντας σε σχέση με όλους τους ομοίους τους στην ΕΕ εφαρμόζουν εδώ και χρόνια Ρήτρες Οριακής Τιμής (ΟΤΣ) στα τιμολόγια τους. Μεταφέρουν δηλαδή όλο ή μέρος του κινδύνου των διακυμάνσεων των τιμών στις οποίες οι ίδιοι προμηθεύονται το ρεύμα στον καταναλωτή. Συνήθως υπόσχονται να μην χρεώσουν τίποτα αν η χονδρική τιμή κυμανθεί μέσα σε ένα όριο - π.χ. μεταξύ 40 και 60 ευρώ την μεγαβατώρα. Όταν η τιμή είναι πάνω από 60 ευρώ χρεώνουν στον καταναλωτή την διαφορά. Αν είναι κάτω από 40 την πιστώνουν στον καταναλωτή.
Εδώ και χρόνια, τα πάνω όρια που έθεταν οι πάροχοι ήταν κάτω από την τρέχουσα χονδρική τιμή. Αυτό σήμαινε ότι από την πρώτη στιγμή που υπέγραφε ο καταναλωτής την σύμβαση προμήθειας, η χρέωση ήταν σίγουρη. Κάτω από το απαθές και αγαθό βλέμμα του Ρυθμιστή και με την (εύλογη μέχρι τον 9/19) δικαιολογία ότι το κράτος και η ΔΕΗ προκαλούσαν μη προβλέψιμες μεταβολές στο κόστος τους, οι πάροχοι παραπλανούσαν τους πελάτες τους ανερυθρίαστα.
Έχει όμως ο καιρός γυρίσματα. Εδώ και λίγους μήνες η Οριακή Τιμή Συστήματος πήρε την κατιούσα και μάλιστα με ταχύ ρυθμό. Ενώ ήταν μέχρι τον περασμένο Δεκέμβριο γύρω στα 60 ευρώ, έχει πέσει πρόσφατα κάτω από τα 40. Δηλαδή οι Πάροχοι, με βάση τις συμβάσεις που ήταν σε ισχύ έπρεπε να αρχίσουν να πιστώνουν τους πελάτες τους. Σωστά;
Όχι τόσο γρήγορα. Κάτω από το καλοκάγαθο και απαθές βλέμμα του Ρυθμιστή, οι πάροχοι μετακίνησαν τα γκολπόστ. Κατέβασαν και το πάνω και το κάτω όριο έτσι ώστε να εξακολουθήσουν να χρεώνουν και να αποφύγουν να πιστώσουν. Μονά χάνεις ζυγά κερδίζω.
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν προλάβει να χαμηλώσουν τα όρια αρκετά γιατί η πτώση της χονδρικής είναι δραματική. Πολλοί πελάτες τους λοιπόν επωφελούνται από την μείωση της χρέωσης οριακής τιμής. Είναι επίσης αλήθεια ότι η μετακίνηση των ορίων δεν είναι κατ΄αρχήν μια λανθασμένη πρακτική. Σε μια ομαλά λειτουργούσα, διαφανή αγορά τα όρια θα έπρεπε να μετακινούνται περιοδικά ώστε για δυναμικά τιμολόγια (εφόσον επιλεγούν από τον καταναλωτή) να επιτελούν σωστά τον ρόλο τους της κατανομής του κινδύνου μεταξύ παρόχου και καταναλωτή. Με την διαφορά ότι θα αναθεωρούνται σε προκαθορισμένες χρονικές στιγμές, θα έχουν ορισμένη και περιορισμένη διάρκεια (το πολύ ετήσια) και, το σημαντικότερο, θα καθορίζονται από τον αναμενόμενο μέσο όρο και διασπορά των τιμών χονδρικής στο συγκεκριμένο διάστημα. Έτσι ώστε το παιχνίδι να είναι εκ των προτέρων τουλάχιστον (ex ante) τίμιο. Οι πιθανότητες χρέωσης και πίστωσης του καταναλωτή να είναι 50-50. Όταν ξυπνήσει από το κώμα η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου