Με την ευκαιρία της ανάληψης των καθηκόντων του νέου Υπουργού (και Υφυπουργού) Ενέργειας (και Περιβάλοντος) ο γράφων προτείνει την άμεση εφαρμογή μιας μεταρρυθμιστικής πολιτικής που είναι τόσο απλή όσο το Αυγό του Κολόμβου. Με στόχο την δραστική μείωση του κόστους του ρεύματος για τους καταναλωτές. Η πολιτική αυτή είναι να επιστρέφονται στο εξής και για όσο διάστημα διαρκέσουν, όλες οι (άμεσες και έμμεσες) χρεώσεις στους λογαριασμούς των καταναλωτών που αφορούν την αντιμετώπιση της "κλιματικής κρίσης"*.
Ο γράφων έχει την άποψη (αν και όχι νομικός) ότι η πολιτική αυτή δεν χρειάζεται να εγκριθεί απο την Ευρωπαική Επιτροπή γιατί είναι (ή μπορεί να καταστεί) απόλυτα συμβατή με την πολιτική του Net Zero. Οι χρεώσεις θα εξακολουθούν να βαρύνουν τους λογαριασμούς δημιουργώντας αντικίνητρα για την χρήση ορυκτών καυσίμων στην παραγωγή ρεύματος αλλά τα έσοδα που προκύπτουν απο αυτές θα κατανέμονται σε δεύτερη φάση στους καταναλωτές. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Αποτρέπουμε την "κλιματική κρίση" και μειώνουμε - έστω έμμεσα - την δαπάνη των νοικοκυριών. Εξ' ου και ο χαρακτηρισμός "αυγό του Κολόμβου".
Υπολογίζεται ότι το σύνολο των χρεώσεων στο ρεύμα που έχει σχέση με την αντιμετώπιση της "κλιματικής κρίσης" είναι της τάξεως του 30-40% της συνολικής δαπάνης για τους καταναλωτές. Για να απλοποιήσουμε τα πράγματα προτείνεται να περιοριστεί η προσπάθεια σε δύο ποσά που είναι εμφανή και εύκολο να μετρηθούν. Στο ΕΤΜΕΑΡ και στο κόστος αγοράς δικαιωμάτων εκπομπών CΟ2. Τα δύο αυτά μεγέθη κοστίζουν στους μικρούς καταναλωτές (στην Χαμηλή Τάση) ετησίως ένα ποσό περίπου 1,3 δισεκατομμύριο ευρώ (500 εκατομμύρια το ΕΤΜΕΑΡ και 800 εκατομμύρια τα δικαιώματα) αποτελώντας περίπου το 25% της συνολικής δαπάνης για ρεύμα**. Το ποσό αυτό ισοδυναμεί με περίπου 400 ευρώ τον χρόνο για καθένα απο τα 3 εκατομμύρια νοικοκυριά στην χώρα.
Το πως θα μοιραστεί το ποσό του 1,3 δισεκατομμυρίου ευρώ τον χρόνο είναι κάτι που θα αποφασίσουν οι Υπουργοί. Μια δυνατότητα είναι να επιδοτηθούν οι πάγιες χρεώσεις που επιβαρύνουν δυσανάλογα τους μικρούς καταναλωτές (και οι οποίες έχουν τελευταία αυξηθεί κατακόρυφα και θα αυξηθούν περισσότερο στο μέλλον). Μια άλλη - ιδιαίτερα καινοτομική αλλά καλά προσαρμοσμένη στη ελληνική συγκυρία - είναι να χρησιμοποιηθεί για να μειωθούν οι ασφαλιστικές εισφορές ή να επιταχυνθεί η ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος που έχει ήδη ξεκινήσει με δειλά βήματα. Η πιο απλή λύση βέβαια είναι να κάνει το κράτος κάθε χρόνο μια κατάθεση στον λογαριασμό κάθε νοικοκυριού του ποσού των 400 ευρώ. Θα είναι το "Μέρισμα Ανθρακα".
Είναι πιθανό ότι θα υπάρξουν ορισμένες αντιδράσεις από αυτούς που εισέπρατταν μέχρι τώρα το ποσό των 1,3 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αυτοί είναι οι παραγωγοί με ΑΠΕ κυρίως. Ο κύριος Υπουργός όμως θα είχε έτοιμη την απάντηση - η γενική ιδέα είναι του προκατόχου του και την επαναλαμβάνουν συνεχώς σαν φερέφωνα διάφοροι δημοσιολογούντες "ειδικοί", Λειτουργοί του Τύπου, ακόμα και κάποιου είδους "Πανεπιστημικοί": "Μα τι τα θέλετε τα λεφτά; Οι ΑΠΕ είναι ο φθηνότερος τρόπος παραγωγής ρεύματος - τι χρειάζεστε την επιδότηση; Άλλωστε εξακολουθούμε να βάζουμε το δάκτυλο στην ζυγαριά. Επιβαρύνουμε τους ανταγωνιστές σας - τα ορυκτά καύσιμα - με την υποχρέωση αγοράς δικαιωμάτων. Μην τα θέλετε όλα δικά σας!" Θα πεί έμπλεος ιερής αγανάκτησης ο Υπουργός!
Η πρόταση που περιγράφεται εδώ είναι μια συμβιβαστική λύση. Στην ιδανική περίπτωση, ο κύριος Υπουργός (ή ίσως ο κύριος Υφυπουργός) θα έκανε μια προσπάθεια να εξηγήσει (με όσο πιο απλά λόγια γίνεται) στον ελληνικό λαό την ωφέλεια που προκύπτει (για τον λαό) απο τις χρεώσεις για την αποτροπή της "κλιματικής κρίσης". Ώστε να του δοθεί η σχετική έγκριση. Με δημοκρατικό τρόπο - παραδείγματος χάριν μέσω ενός δημοψηφίσματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου