Η ρευματοκλοπή είναι απολύτως καταδικαστέα. Αυτός που την διαπράττει, κλέβει ένα "κοινωνικό" αγαθό. Επιβαρύνει το κοινωνικό σύνολο και κυρίως τους ευάλωτους. Μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι είναι ηθικά περισσότερο κατακριτέο να κλέβεις ρεύμα από το να κλέβεις - για παράδειγμα - πολυτελή αυτοκίνητα. Αν όμως κάποιος προσπαθήσει να μελετήσει το θέμα βαθύτερα με σκοπό κυρίως να αντιμετωπίσει το πρόβλημα (και όχι να δημαγωγήσει κηρύσσοντας την ηθική του ανωτερότητα ή για να εξυπηρετήσει συμφέροντα και προκαταλήψεις) θα πρέπει να λάβει υπόψη του την πραγματικότητα.
Στην Ελλάδα έχουμε πρόβλημα τριτοκοσμικών διαστάσεων στην εισπραξιμότητα των λογαριασμών ρεύματος αλλά αυτό δεν οφείλεται μόνο στις ρευματοκλοπές. Έχουμε πρόβλημα και με τους μπαταχτσήδες. Αυτό το δεύτερο πρόβλημα δημιουργείται από ενέργεια εξίσου κατακριτέα - και είναι σε μέγεθος μεγαλύτερο από τις ρευματοκλοπές.
Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι ότι οι κλέφτες και οι μπαταξήδες δεν ταυτίζονται. Οι πρώτοι κλέβουν μεν αλλά κάτι πληρώνουν. Όχι το σύνολο της κατανάλωσής τους αλλά ένα ποσοστό - αρκετό ώστε να μην προκαλέσουν την προσοχή. Οι μπαταχτσήδες δεν πληρώνουν απολύτως τίποτε. Οι Πάροχοι τους "αποθηκεύουν" στον Πάροχο Καθολικής Υπηρεσίας και προσποιούνται ότι προσπαθούν να εισπράξουν. Με πολύ μικρή επιτυχία όπως παραδέχονται δημόσια οι ίδιοι - γιατί δεν έχουν επαρκές κίνητρο. Την χασούρα την μεταφέρουν μέσω των ρυθμιζόμενων χρεώσεων στους πελάτες τους. Σε αντίθεση με την χρέωση για τις ρευματοκλοπές που την πληρώνουν οι ίδιοι ως προσαύξηση στην τιμή της χονδρικής αγοράς.
Ας δώσουμε στον φτωχό ρευματοκλέφτη (που πιθανότατα είναι μια μικρή επιχείρηση) το δικαίωμα στην ένσταση. Αν τον βάλουμε να πληρώσει όλο τον λογαριασμό υπάρχει κίνδυνος να το κλείσει το μαγαζί. Εναλλακτικά θα αναγκαστεί να μεταπέσει στην κατηγορία του μπαταχτσή. Ότι και αν επιλέξει, ο Πάροχός του (η καλύτερα το κοινωνικό σύνολο), θα χάσει και το ποσοστό που εισέπραττε μέχρι τώρα. Είναι αυτό επαρκής δικαιολογία για το έγκλημα; Προφανώς όχι. Αν όμως στόχος είναι να βρεθεί τρόπος να αντιμετωπισθεί το συνολικό πρόβλημα της είσπραξης των λογαριασμών τότε οι προτεραιότητες αλλάζουν.
Πρώτος στόχος είναι οι μπαταχτσήδες. Γιατί, αν είμαστε αναγκασμένοι να επιλέξουμε, προτιμούμε τους ρευματοκλέφτες. Εκτός των άλλων γιατί το κόστος της αντιμετώπισης της ρευματοκλοπής είναι μικρότερο. Είναι σχετικά εύκολο να αντιμετωπισθεί γιατί είναι σε μεγάλο βαθμό θέμα εσωτερικού ελέγχου του ΔΕΔΔΗΕ. Απαιτεί την άμεση παρέμβαση για τον έλεγχο των παρατηρήσεων του καταμετρητή και την ορθή τήρηση της διαδικασίας σφράγισης των κιβωτίων των μετρητικών διατάξεων.
Αυτό που δεν απαιτείται για να αντιμετωπισθεί η ρευματοκλοπή είναι η εγκατάσταση "έξυπνων" μετρητών*. Σε αντίθεση με αυτό που διατυμπανίζει ο ΔΕΔΔΗΕ και τα παπαγαλάκια του για να δικαιολογήσει το φαραωνικό έργο των 1,5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αντίθετα, η εγκατάσταση μετρητών προπληρωμής στους 200.000 μπαταχτσήδες θα τους ανάγκαζε - με πολιτισμένο τρόπο - να πληρώσουν έστω κάτι για να αποφύγουν τον κίνδυνο της διακοπής της ηλεκτροδότησης. Αν οι μετρητές προπληρωμής είναι και "έξυπνοι" ακόμα καλύτερα.
* Η ειρωνεία είναι ότι ένα από τα πλεονεκτήματα των "έξυπνων" μετρητών είναι ότι καταργείται η ανάγκη της επίσκεψης του καταμετρητή - πανηγύρι για όσους σχεδιάζουν να "πειράξουν" την εγκατάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου