Τώρα που καταλάγιασε η ενεργειακή κρίση που μας ταλαιπώρησε τα τελευταία δύο χρόνια φουσκώνοντας το ανταγωνιστικό μέρος των τιμολογίων, εμφανίζονται πιο αδρά οι αυξήσεις στις ρυθμιζόμενες χρεώσεις των τιμολογίων του ρεύματος. Οι αυξήσεις αυτές στα ρυθμιζόμενα, που αποτελούν μέχρι και το 50% του λογαριασμού, σε αντίθεση με τις ανταγωνιστικές, είναι μόνιμες και αναπόφευκτες. Αποφασίζονται δε, για καλό ή για κακό, όχι από ιδιώτες επιχειρηματίες αλλά από γραφειοκράτες διορισμένους από το κράτος.
Η πιο πρόσφατη αύξηση στις ρυθμιζόμενες χρεώσεις έγινε τον Μάϊο του 2023 και η βασική της αιτία ήταν η αύξηση του πάγιου μέρους των χρεώσεων του δικτύου διανομής (που αυξήθηκε ακόμα περισσότερο από 1/1/24). Η αύξηση αυτή, της τάξεως του 37% για τον μέσο καταναλωτή όπως φαίνεται στον Πίνακα που ακολουθεί, όχι μόνο είναι σημαντική αλλά είναι έντονα αντιστρόφως προοδευτική. Όσο μικρότερη κατανάλωση έχει κανείς τόσο πιο υψηλή είναι η τιμή των ρυθμιζόμενων ανά κιλοβατώρα. Η αύξηση φθάνει το 66% για ετήσια κατανάλωση των 2.500 κιλοβατωρών. Αντίθετα στις 6.000 κιλοβατώρες η αύξηση είναι μόνο 13%.
Αν προσθέσει κανείς στα ρυθμιζόμενα μια τιμή 100 ευρώ την μεγαβατώρα για την ανταγωνιστική χρέωση (που είναι η ίδια για όλους), φαίνεται ότι η τιμή του ρεύματος για τον μικρό καταναλωτή είναι 196 ευρώ και για τον μεγάλο 161 - υψηλότερη κατά 22% περίπου. Πολύ μεγαλύτερη από την διαφορά που υπήρχε πριν την 1/5/23 - που ήταν 158 έναντι 154 ήτοι μόνο 2,5%.
Τι μπορούν να κάνουν οι καταναλωτές για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση αυτή; Ίσως ακούγεται λίγο παράδοξο, αλλά μια ορθολογική σκέψη είναι ... να αυξήσουν την κατανάλωση τους ρεύματος. Υποκαθιστώντας κάποια άλλη πηγή ενέργειας- παραδείγματος χάριν θέρμανση και κίνηση με ηλεκτρισμό αντί με μαζούτ και βενζίνη αντίστοιχα. Μήπως αυτό είναι το μυστικό πίσω από τις αποφάσεις του κράτους για την τιμολόγηση των ρυθμιζόμενων; Και αν είναι γιατί δεν μας το λένε φωναχτά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου